Op de rode kool

'Op 16 januari vindt wederom onze beruchte RoDeKo beurs plaats. Mooie gelegenheid om weer eens een biertje te doen met Eric Bakker!' Die uitnodiging kreeg ik in de eerste week van dit jaar van een Noord-Hollandse bestuurder van LTO Noord. Daar kan hij wel eens gelijk in hebben, dacht ik gelijk. De bewuste Waarlandse tuinder is namelijk uitermate geschikt om een praatje mee te maken en om mee te proosten. Of andersom. Zeker als hij in zijn element is: midden tussen collega-tuinders op een beurs voor kooltelers.

Als freelance journalist heb ik Eric al diverse malen geïnterviewd, elke keer voor een andere medium. De onderwerpen liepen sterk uiteen. Van de uitgave van zijn tweejaarlijkse bedrijfskalender (geïnspireerd door het bandenmerk Pirelli) tot zijn typische taalgebruik in een artikel over dialect. Steeds waren het vraaggesprekken, waarbij de tranen me meerdere malen over de wangen liepen. Van het lachen, dat mag duidelijk zijn.

Want Eric Bakker kan het mooi vertellen. Zo ook de laatste keer, voor de rubriek Wie Waar Wat in het Stivas Magazine ruim drie jaar geleden. De tuinder maakte toen net deel uit van de kavelruilcommissie Harenkarspel. “Op papier wist ik wat kavelruil inhield, maar het praktische voordeel van zo’n onafhankelijke organisatie als Stivas heeft me als direct betrokkene toch verbaasd. Eigenlijk mag ik onszelf als commissie een groot compliment geven,” grijnsde hij over de ruil van naar eigen zeggen "misschien wel slechtste hoek grond van Waarland".

Ooit ben ik Eric Bakker op het spoor gekomen via een goede kennis, die jaren in de weekends bij hem werkte. Er zijn legio onnavolgbare anekdotes die over hem de ronde doen, of die hij zelf de wereld in slingert. Speurend op internet naar aanvullende informatie over de tuinder en RoDeKo stuitte ik op de volgende analyse van een nieuw rode koolras in het huisorgaan van veredelaar Rijk Zwaan. Eric Bakker: 'In Noord-Holland had de extreme droogte dit jaar een grote invloed. De scheuren in het land waren zó groot, dat je je portemonnee kwijt was als die uit je zak viel.'

Verzin het maar. Trouwens, bij Eric Bakker hoef ik het als journalist niet te verzinnen. Dat doet hij zelf namelijk wel. Relativerend, met een flink brok zelfspot. Mensen als hij kunnen het journalistieke vak tot een feestje maken. Daarom bij deze nogmaals: proost Eric, op de rode kool!